بنام خدا

هوا پرست

آیه شماره 23  از سوره مبارکه جاثیه :أَفَرَأَیْتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلَهَهُ هَوَاهُ وَأَضَلَّهُ اللَّهُ عَلَى عِلْمٍ وَخَتَمَ عَلَى سَمْعِهِ وَقَلْبِهِ وَجَعَلَ عَلَى بَصَرِهِ غِشَاوَةً فَمَن یَهْدِیهِ مِن بَعْدِ اللَّهِ أَفَلَا تَذَکَّرُونَ

ترجمه : پس آیا دیدى کسى را که هواى خویش را معبود خود قرار داده و خداوند او را با وجود آگاهیش به بیراهه گذاشت و بر گوش و قلبش مهر زد و بر چشمش پرده‏اى نهاد. پس بعد از خدا کیست که او را هدایت کند، پس آیا پند نمى‏گیرید؟

شرح : با اینکه هوس‏ها در درون است ولى بازتاب هوا پرستى در اعمال انسان هویداست. «افرایت»
انسان ذاتاً موجودى پرستش‏گر است امّا در انتخاب معبود منحرف مى‏شود و به جاى خدا به سراغ هوس‏ها مى‏رود. «اتّخذ الهه هواه»
کیفر کسى که خدا را رها کرده و به دنبال تمایلات نفسانى خود باشد آن است که خداوند او را گمراه نماید. «اضلّه اللّه»
اگر هوى پرستى حاکم شد، علم از کارآیى مى‏افتد. هوا پرستى حتّى دانشمندان را منحرف مى‏کند. «و اضلّه اللّه على علم»
گمراهى و کوردلى، کیفر الهى براى هوى‏پرستان است. «اتّخذ الهه هواه... اضلّه اللّه... ختم على سمعه و قلبه»
هوى پرستى، سبب مسدود شدن درهاى هدایت به روى انسان است. «مَن اتّخذ الهه هواه... فمن یهدیه»
جز هدایت الهى، هر راهى به ضلالت مى‏انجامد. «فمن یهدیه من بعد اللّه»