هو

جلوه ای از علم امام جواد( ع)   

در پی اعتراض نزدیکان مأمون به تصمم ازدواج دخرتش با امام جواد ع ، مجلس مناظره ای ایجاد شد ، «یحیی بن اکثم» سؤالاتی از امام جوادع کرد و آن حضرت به خوبی جواب داد که همه مجلسیان متحیر شدند.
تا اینکه به تقاضای یحیی، بنابراین شد که امام از او سؤال کند، امام رو به یحیی کرد و فرمود: «به من خبر بده از مردی که اول روز به زنی نگاه کند، حرام باشد، وقتی که ساعتی از روز گذشت، نگاه به آن زن جایز باشد و هنگام ظهر، نگاهش حرام باشد و هنگام عصر جایز باشد، و هنگام غروب حرام باشد و آخرشب جایز باشد و نصف شب حرام و هنگام طلوع فجر جایز باشد، بگو بدانم این مسائل چگونه است؟»
یحیی گفت: سوگند به خدا پاسخ این سؤال و وجوه آن را نمی دانم. امام جوادع فرمود:«این زن، کنیز شخصی بود، مردی به او در اول روز نگاه کرد، نگاه او حرام بود، پس از ساعتی آن کنیز را از صاحبش خرید، نگاه آن مرد به آن زن جایز شد، هنگام ظهر آن کنیز را آزاد کرد، نگاه آن مرد به آن زن حرام گردید، هنگام عصر با آن زن ازدواج کرد، نگاه او به آن زن جایز شد، هنگام غروب آن مرد نسبت به آن زن ظهار (طلاق عصر جاهلیت) کرد و نگاه آن مرد به آن زن، حرام شد و در آخر شب «کفاره ظهار» را داد و نگاه به آن زن برای او جایز شد نصف شب او را طلاق داد، آنگاه مرد به آن زن حرام شد، صبح به آن زن رجوع کرد، نگاه به آن زن جایز گردید.»
همه حاضران از طرح این مسئله و وجود آن، حیران شدند. با توجه به اینکه امام جوادع در آن وقت نوجوان بودند با وجود این، آنان اقرار به عظمت علمی امام جوادع نمودند.(1)
1- کشف الغمه، ج3، ص207
http://www.ghaemiyeh.com/library/category/ready/book/439/Page-89