هو

اخلاق پیامبر(ص) در مجالس و محافل  

حضرت رسول(ص) در هیچ مجلسی نمی‌نشست و برنمی‌خاست مگر با یاد خدا و در مجالس جای مخصوصی برای خود انتخاب نمی کرد و مخصوصا از این کار نهی می‌فرمود و وقتی به جمعیتی می‌پیوست هرجا که خالی بود می‌نشست و اصحاب را نیز دستور می‌داد اینچنین باشند و حق هر یک از اهل مجلس را اداء می‌کرد و کسی از آنان احساس نمی‌کرد که دیگری پیش آن حضرت محترم‌تر از خود اوست و با هرکس آن حضرت می‌نشست به قدری تا خود آن شخص برخیزد، هر کسی حاجتی از او طلب می‌کرد یا به حاجت خود می‌رسید و یا با بیان شیرین آن حضرت قانع می‌شد. خلقش به قدری نرم بود که مردم او را برای خود پدری مهربان می‌دانستند و همه نزد او در حق، مساوی بودند مجلس او مجلس حلم و حیا و صداقت و امانت بود، در آن آوازها بلند نمی‌شد و حرمت مردم هتک نمی‌شد و اگر از کسی لغزش سر می‌زد، جای دیگر گفته نمی‌شد، اهل مجلس همه باهم عادلانه رفتار می‌کردند و رفتارشان با یکدیگر چون دوستی با پرهیزگاران بود و به هم متواضع و فروتن بودند، بزرگسالان را احترام می‌کردند و به کوچک‌ترها مهربان بودند و محتاجان را بر خود مقدم می‌داشتند و غریبان را نگهداری می‌نمودند. (1 )

ــــــــــــــــــــــــــــــ

1- معانی الاخبار، ج1، ص82

به نقل از روزنامه کیهان 22/10/92