بسمه تعالی

مقصد کمال مطلق است:

خداوند درنهاد انسان عشق به کمال مطلق را قرارداده وازاین روست که اوهمواره درپی یافتن کمال است. ولی بسیاری ازکمالات محدود را کمال واقعی می پندارد، به آنها دل می بندد و راکد می شود، غافل ازاینکه آنها سراب هایی هستند که نه تنها عطش انسان را رفع نمی کنند، بلکه باعث عطش وسرگردانی بیشتراومی شوند.

آنچه به انسان آرامش می بخشد، کمال مطلق است. یعنی علمی که درآن جهل نیست، وقدرتی که درآن ضعف نیست، وعزتی که درآن ذلت نیست، وحکمتی که درآن نقص نیست و...

و چنین کمالاتی تنها درخداوند متعال جمع است، وتنها با یاد خداست که دل ها آرامش می یابد، «الا بذکرالله تطمئن القلوب»

کسانی که خداوند را ازیاد برده اند و تنها به علوم مادی بسنده کرده و به قدرت های پوشالی وموقت طاغوتیان متکی شده اند وبه مقامات وپست ها وعزت ها ولذت های زودگذردنیا دل خوش کرده اند، به زودی همه ی آنها افول وسقوط کرده وانسان را دراضطراب و نگرانی و زندگی تنگ وتلخی خواهند افکند «من اعرض عن ذکری فانّ له معیشهَ ضنکا»، کسی که ازیاد وذکرخدا روی گرداند، مسلماً زندگی سخت وتلخی خواهد داشت.

لذا خوانندگانی که مشتاق رسیدن به کمال مطلق هستند: راه رسیدن به آن قرارگرفتن درصراط مستقیم، وشرط آن بندگی، و راه رسیدن به بندگی تقواست. البته تقوا دارای مراتبی است.

 به طورکلی «تقوا یعنی خود نگه داری» و انسان باتقوا سعی می کند ازحدود الهی که مشخص کننده ی انسانیت است، خارج نشود.

تذکر:لازمه ی تقوای الهی و سیرو سلوک ، عالم بودن است. چون علم مقدم برعمل است وآن علومی که لازمه این سیروسلوک است عبارتند از:

احکام یا فروع دین که سازنده عالم طبیعت است.

 اخلاق که سازنده عالم برزخ است.

عقائد یا اصول دین که سازنده عالم ملکوت ورسیدن به توحید است.

عمل به این سه علم باعث می شود تا انسان کاملی پرورش یافته ودرحرکت خود دچار انحراف ونقص نشود، لذا نقص درهرکدام ازاین علوم نقص درسیرومانع رسیدن به لقاء حق است.

 والسلام - محمد آموزگار