بنام خدا

کار برای خدا

 آیه شماره 47  از سوره مبارکه سباء:قُلْ مَا سَأَلْتُکُم مِّنْ أَجْرٍ فَهُوَ لَکُمْ إِنْ أَجْرِیَ إِلَّا عَلَى اللَّهِ وَهُوَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ شَهِیدٌ
ترجمه :بگو: هر مزدى که از شما خواستم پس آن به نفع شماست، مزد من جز بر خدا نیست و او بر هر چیزى گواه است.
شرح :مبلّغان الهى، باید بى‏توقّعى خود را به مردم اعلام نمایند. (در سه آیه‏اى که مربوط به مزد رسالت است، با کلمه‏ى «قل» پیامبر مأمور به اظهار آن مى‏شود. «قل... اِن اَجرى الاّ على اللّه»
آن چه زشت است سؤال و در خواست مزد است، ولى اگر خود مردم با عشق و بدون اکراه هدیه‏اى به مبلّغ دین دادند حساب دیگرى دارد. مى‏فرماید: «ما سالتکم» و نمى‏فرماید: نمى‏گیرم.
شرط تأثیر سخن آن است که مردم، رهبر را دلسوز و مخلص بدانند. «اِن اَجرى الاّ على اللّه» (اگر رهبر از مردم توقّع مادّى داشته باشد، جامعه او را تحمّل نمى‏کند: «ام تسئلهم اجراً فهم من مغرم مثقلون»(522) آیا از مردم مزدى طلب مى‏کنى که پرداخت آن بر آنان سنگین است؟)
انتخاب راه خدا و مودّت اهل بیت علیهم السلام که مزد رسالت است، در حقیقت به نفع خود مردم است نه پیامبر اکرم. «فهو لکم»
کسى که خدا را ناظر و شاهد اعمال خود بداند به غیر او امیدى ندارد. «اِن أجرى الاّ على اللّه و هو على کلّ شى‏ء شهید»
براى برطرف شدن سوء ظن‏ها، خدا را بر صداقت خود گواه بگیریم. «اِن أجرى الاّ على اللّه و هو على کلّ شى‏ء شهید»

بامعرف نظر بده