بنام خدا

کودکی امام صادق (ع)   

روزی ولید بن عبدالملک بر امام باقر (ع) وارد شد در حالی که امام سرگرم تدریس بود و امام صادق (ع) نیز که در سنین کودکی یا ‌آغاز نوجوانی بود در آنجا حضور داشت. ولید از دیدن او متعجب شد و پرسید او با این سنّ و سال در اینجا چه می‌کند؟ پاسخ شنید که آن دانشجوی کلاس درس است. سؤالاتی از امام صادق (ع) کرد و پاسخ‌های شایسته شنید، و سرانجام چنین گفت که او در آینده از دانشمندان خواهد شد.
خلاصه آن که امام صادق (ع) از همان کودکی و نوجوانی عاشق کسب علم و فضیلت بود و در محضر علمی پدر شرکت می‌کرد و از دروس هیئت و جغرافیا بهره می‌گرفت و عظمت فکری خود را متجلی می‌ساخت و با این‌که کم سنّ بود میان دانشجویان درخششی فوق العاده داشت.
با این‌که کودکی بیش نبود ولی کارهای بزرگان را انجام می‌داد و سخنان او بزرگ منشانه و حاکی از عظمت فکری و روحی او بود. از تاریخ چنین بر می‌آید که او هم در کودکی مانند دیگر کودکان بازی می‌کرد ولی نوع بازی‌هایش با دیگران متفاوت و اغلب از نوع بازی‌های فکری بود.
در بین جمع کودکان که برای بازی گرد آمده بودند او استاد می‌شد؛ مثلاً از آنان می‌پرسید این کدام میوه است که در فلان فصل پدید می‌آید و مزه‌اش شیرین یا ترش است؟ و یا گاهی کلمه‌ای ذکر می‌کرد و از کودکان می‌خواست هموزن و یا مرادف آن کلمه را پیدا کنند و بدین ترتیب او کودکان را به تفکر و کسب علم ترغیب می‌کرد.
نرم افزار پاسخ - مرکز پاسخ به شبهات