بنام خدا

کتاب مبارک

 آیه شماره 29  از سوره مبارکه ص : کِتَابٌ أَنزَلْنَاهُ إِلَیْکَ مُبَارَکٌ لِّیَدَّبَّرُوا آیَاتِهِ وَلِیَتَذَکَّرَ أُوْلُوا الْأَلْبَابِ 

ترجمه : این) کتاب مبارکى است که به سوى تو فرو فرستادیم تا در آیات آن تدبّر کنند و خردمندان پند گیرند.

شرح : گرچه قرآن، مبارک است، امّا براى تدبّر است، نه فقط تبرّک جستن به ظاهر آن. (براى حفظ منزل، مسافر و عروس از خطرات) «کتاب... مبارک لیدبّروا»
تدّبر در قرآن مقدّمه‏ى تذکّر است وگرنه چه بسا انسان اسرار و لطایف علمى قرآن را درک کند ولى مایه‏ى غرورش شود. «یدّبّروا - یتذکّر»
تدّبر باید در همه‏ى آیات قرآن باشد نه تنها در آیات الاحکام. «لیدّبروا آیاته»
شرط تدبّر و بهره‏گیرى و پندپذیرى، عقل و خرد است. «لیدّبروا... و لیتذکّر اولواالالباب»
کسانى که از قرآن متذکّر نمى‏شوند، بى‏خردند. «لیتذکّر اولواالالباب»
قرآن، مطابق عقل و خرد است، لذا اهل خرد با تدبّر در آن به احکام و رموزش پى‏مى‏برند. «لیتذکّر اولوا الالباب» (در قرآن، امرى مخالف عقل یافت نمى‏شود)
معارف قرآن پایان ناپذیر است. این که به همه دستور تدبّر مى‏دهد نشان آن است که هر کس تدبّر کند به نکته‏ى تازه‏اى مى‏رسد و اگر علما و دانشمندان گذشته همه‏ى اسرار قرآن را فهمیده باشند، تدّبر ما لغو است. «لیدبّروا آیاته»