هو

راه نجات، عمل به احکام الهی ( حکایت خوبان)   

پیامبر گرامی(ص) بعد از فتح مکه روی کوه صفا ایستاد و فرمود: ای فرزندان هاشم، ای فرزندان عبدالمطلب، من رسول خدا به سوی شما هستم، من نسبت به شما مهربانم، نگویید که محمد از ماست (و همین خویشاوندی ما به او برای نجات ما

پیامبر گرامی(ص) بعد از فتح مکه روی کوه صفا ایستاد و فرمود: ای فرزندان هاشم، ای فرزندان عبدالمطلب، من رسول خدا به سوی شما هستم، من نسبت به شما مهربانم، نگویید که محمد از ماست (و همین خویشاوندی ما به او برای نجات ما کافی است) به خدا قسم دوستان من چه از شما و چه از غیر شما منحصراً دارندگان تقوا می‌باشند. آگاه باشید که من بین خود و شما عذری باقی نگذاشتم. «و ان لی عملی و لکم عملکم» آنچه که نافع به حال من است عمل من است و آنچه که نافع به حال شماست عمل شماست (تنها خویشاوندی با من، نفعی به حال شما نخواهد داشت).(1)

آن حضرت در روزهای آخر عمر شریفش که با حال بیماری برای آخرین وداع با امت به مسجد آمد و روی منبر نشست ضمن مواعظش فرمود: «ای مردم! کسی ادعای بی‌اساس نکند و آرزوی بی‌جا در سر نپروراند، قسم به خدایی که مرا مبعوث به حق فرموده است، چیزی نجات بخش انسان نخواهد بود، جز عمل توأم با رحمت خدا، من هم اگر معصیت کنم، سقوط می‌کنم. خدایا تو شاهد باش که من پیام تو را به مردم رساندم.»(2)

همچنین آن حضرت به دخترش می‌فرمود: «یا فاطمه، اعملی لنفسک» ای فاطمه برای خودت کار کن (نگو که من دختر پیغمبرم و همین شرافت نسب برای من کافی است).

___________________

1- کافی، ج8، ص182

2- بحارالانوار، ج22، ص466

به نقل از روزنامه کیهان 15/10/92