بنام خدا
چراباید خاطرات روزانه را نوشت
نوشتن خاطرات و یاداشت‌های روزانه، روشی بسیار سودمند و مناسب برای رویارویی با استرس است. نوشتن خاطرات روزانه، هدف‌های بی‌شماری را دنبال می‌کند؛ پیش از همه، خالی کردن ذهن از چیزهایی است که آن را اشغال کرده است. با نوشتن خاطرات روزانه، ادراکات، عواطف و اندیشه‌های مسموم را از ذهن پاک می‌کنید.
هدف دوم، طراحی راهبردهایی برای حل مسئله است. با توجه به نوع مسئله، این دو مقصود می‌توانند تهاجمی علیه استرس ایجاد کنند. نوشتن خاطرات روزانه به عنوان یک روش تهاجمی می‌تواند برای برخورد فوری با مسئلة موجود، مورد بهره‌برداری قرار گیرد.
شیوة نگارش خاطرات
معیارهای زیر به شما کمک می‌کند تا از نوشتن خاطرات برای برخورد با استرس، بیشتر بهره ببرید.
1. به مسایل و مباحثی بپردازید که بیشترین ناراحتی، اندوه و تنش را برای شما ایجاد می‌کنند. شناسایی محرک‌های تنش‌زا و اولویت بخشیدن به آنها، در فرایند خود آگاهی نقشی مهمی دارد. برای نوشتن خاطرات روزانه می‌توانید با پرسشی شروع کنید. برای مثال: امروزِ من، چگونه بود و چگونه گذشت؟ یا در حال حاضر چه اندیشه‌ای در سر دارم؟
2. از خود بپرسید وقتی با یک محرک تنش‌زا رو به رو می‌شوید، چه احساسی پیدا می‌کنید. دو احساس مهم مرتبط با استرس، خشم و هراس هستند، ولی سایه‌های گوناگونی از این احساسات هم وجود دارند که از جملة آنها می‌توان به بی‌صبری، حسادت، ناراحتی، اندوه، غم، سوگ، احساس گناه و نگرانی اشاره کرد. پس از شناسایی حالت‌های احساسی خود، برای شناسایی مبدا احساساتتان باید از پرسش «چرا» بهره بگیرید (چرا ناراحت هستم؟ چرا ناامیدم؟ چرا احساس می‌کنم که مظلوم واقع شده‌ام؟).
3. تاریخ نوشته‌های خود را مشخص کنید. هر یک از نوشته‌های خود را با تاریخ روز و ماه و سال، مشخص کنید. ممکن است گاهی بخواهید نوشته‌های گذشتة خود را بخوانید. وقتی این اطلاعات را دربارة آنها یادداشت می‌کنید، به آسانی بیشتری می‌توانید شرایط مربوط به حوادث گذشته را درک کنید.
4. سانسور نکنید. آنچه را به ذهنتان می‌رسد، بی ویرایش، به روی کاغذ بیاورید. ذهنیات خود را سانسور نکنید؛ بگذارید به همان شکلی که هستند، از نوک قلم شما به روی کاغذ بیایند.
5. افکارتان را آزاد بگذارید. بگذارید افکارتان آزادانه به هر سمت که می‌خواهند جاری شوند. ناگزیر نیستید که همیشه عبارت‌های خود را به شکل جمله‌های کامل و بندهای مشخص بنویسید. آنچه را در ذهن، دارید به روی کاغذ بیاورید و سپس آنها را به هر گونه‌ای که می‌خواهید، دسته‌بندی کنید.
6. مکانی خلوت را برگزینید.به لحاظ نظری، مطالب دفترچة خاطرات را می‌توانید در هر جایی بنویسید، ولی داشتن مکان آرام و خلوت، سببی است تا برون ریزی بیشتری داشته باشید. مکانی بیابید که بتوانید آنجا را مکان ویژة خود بدانید. فضاهای باز نیز مجالی است تا ذهن، انبساط پیدا کند. اگر هوا به گونه‌ای است که می‌توانید مدتی در فضای بیرون بنشینید، درختی پیدا کنید و زیر سایة آن بیارامید. ساحل، دامنة یک کوه، روی چمن‌ها و علف‌ها، فضاهای خوبی هستند. این مکان را از آن خود بدانید.
7. دفترچة خاطراتتان را دور از دسترس دیگران نگه دارید. دفترچة خاطرات و یاداشت‌های روزانه، دفترچة خصوصی شماست. اگر عادت کنید که ذهنیات به رشتة تحریر در آمدة خود را با دیگران در میان بگذارید، سوگند وفاداری نسبت به خودتان به مخاطره می‌افتد. اگر با کسان دیگری زندگی می‌کنید، بهتر این است که دفترچة خود را به دور از چشم‌های دیگران قرار دهید. باید از تمامی کسانی که با شما زندگی می‌کنند بخواهید که نوشته‌های شما را نخوانند.
8. نوشتن خاطرات و یادداشت‌های روزانه نباید جایگزین اقدامات مقابله‌ای کار‌آمدتر با استرس شود. توجه داشته باشید که یادداشت‌های روزانه البته وسیله‌ای مناسب برای روبه‌رو شدن با استرس است، ولی طنین ناشی از این نوشته‌ها باید دعوتی باشد از شما تا راه حل‌های مناسبی برای رویارویی با استرس پیدا کنید. وقتی از نوشتن یادداشت‌های روزانه به جای روش‌های مؤثرتر برای برخورد با استرس، چون برقراری ارتباط مؤثر با دیگران بهره‌گیری شود، بعید است که برآیند چندان مطمئنی داشته باشد.[1]
پی نوشت :
1. برایان لوک سی وارد. مدیریت استرس، ص290-297.
موضوع مطلب : 
