بنام خدا

اندوه

 آیه شماره 13  از سوره مبارکه احقاف  إِنَّ الَّذِینَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا فَلَا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَلَا هُمْ یَحْزَنُونَ

ترجمه : همانا کسانى که گفتند: پروردگار ما تنها خداست، سپس (بر ایمان و گفته خود) پایدارى کردند، هیچ بیمى بر آنان نیست و اندوهگین نخواهند شد.

شرح : به موقعیّت فعلى خود مغرور نشویم و صِرفِ اظهار ایمان را کافى ندانیم، بلکه استقامت بر آن و سرانجام و آینده را در نظر بگیریم. «قالوا ربّنا اللّه ثمّ استقاموا» (چنانکه حضرت یوسف پس از نجات از سختى‏ها و رسیدن به عزیزى مصر، فرمود: «توفّنى مُسلماً والحقنى بالصالحین»خدایا! مرا مسلمان بمیران و با نیکان محشور گردان)
ایمان به خدا، خوف از دیگران را از بین مى‏برد. «ربّنا اللّه... لاخوف علیهم»
تنها کسانى از گذشته خود پشیمان نمى‏شوند که همواره در راه خدا حرکت مى‏کنند. «ربنّا اللّه ثم استقاموا... لا هم یحزنون»