هو

هو

هو

عوامل کم حافظگی و فراموشی در احادیث

1. انجام گناهان
2. خوردن ترشیها
3. خنده زیاد و بلند
4. بی احترامی به استاد
5. خوردن زیاد پنیر
6. بوییدن بوهای بد
7. خوردن و آشامیدن در حال جنابت
8. خوردن غذای داغ
9. زیاده روی در مباشرت جنسی [1]

پی نوشت :
[1] . دانشنامه احادیث پزشکی

هو

ملاک اسلام

 ملاک اصلی در اسلام تقواست یعنی خود را نگه داشتن در مقابل حرام خدا، و استفاده مشروع کردن از حلال او، و در نهایت خود را کنترل کردن.

شهید محمدحسین مهرآوران

هو

وحدت

امام علی (ع) (ع) :   

إیّاکُم و التَّلَوُّنَ فی دِینِ اللّه ِ ، فإنَّ جَماعَةً فیما تَکْرَهونَ مِن الحقِّ خَیرٌ مِن فُرقَةٍ فیما تُحِبّونَ مِن الباطِلِ ، و إنّ اللّه َ سُبحانَهُ لَم یُعْطِ أحَدا بفُرقَةٍ خَیرا ، مِمّن مَضى و لا مِمّن بَقِی . ( نهج البلاغه ، خطبه 176)

 از چند رنگى و اختلاف در دین خدا بپرهیزید ؛ زیرا یکپارچگى در آنچه حقّ است ـ ولى شما آن را ناخوش مى دارید ـ از پراکندگى در آنچه باطل است ـ اما خوشایند شما مى باشد ـ بهتر است . خداوند سبحان به هیچ یک از گذشتگان و باقى ماندگان، بر اثر تفرقه و جدایى خیر و خوبى عطا نکرده است .

هو

برخورد امام جواد ع با فرق منحرفه  

حضرت در برابر غلات زمان خویش به رهبری ابوالخطاب که حضرت علیع را تا مرز الوهیت و ربوبیت بالا برده بودند، فرمودند : لعنت خدا بر ابوالخطاب و اصحاب او و کسانی که درباره لعن او توقف کرده یا تردید کنند.
موضعگیری تند حضرت درباره این فرقه تا بدانجا بود که حضرت در روایتی به اسحاق انباری می فرمایند: ابوالمهری و ابن ابی الرزقاء به هر طریقی باید کشته شوند .
حضرت در برابر فرقه مجسمه که برداشتهای غلط آنان ازآیاتی چون یدالله فوق ایدیهم و ان الله علی العرش استوی خداوند سبحان را جسم می پنداشتند، فرمودند: شیعیان نباید پشت سر کسی که خدا را جسم می پندارد نماز گذارده و به او زکات بپردازند.
فرقه کلامی معتزله که پس از به قدرت رسیدن عباسیون به میدان آمد و در سده نخست خلافت عباسی به اوج خود رسید یکی دیگر از جریانهای فکری و کلامی عصر امام جواد ع است .موضعگیری حضرت امام جواد ع چون پدر بزرگوارشان در این برهه و در مقابل این جریان کلامی از جایگاه ویژه ای برخوردار است تا آنجا که مناظرات حضرت جوادع با یحیی بن اکثم که از بزرگترین فقهای این دوره به شمار می رفت ، را می توان رویارویی تفکر ناب تشیع با منادیان معتزله به تحلیل نهاد که همواره پیروزی باامام جواد ع بوده است .
http://www.askdin.com/thread254.html

هو

سبقت در گرفتن پاداش

 آیه شماره 10  از سوره مبارکه واقعه : وَالسَّابِقُونَ السَّابِقُونَ

ترجمه : پیشگامانى (در خیرات هستند که در گرفتن پاداش نیز)، پیشگامند.

شرح : سبقت در ایمان و عمل و خیرات ونیکى‏ها ارزش است. «والسّابقون السّابقون»
کسانى که در دنیا به سوى خیرات سبقت مى‏گیرند، در آخرت براى دریافت پاداش مقدّم‏ترند. «السّابقون...أولئک المقرّبون»

هو

عقاب باش نه مرغ

مردی تخم عقابی پیدا کرد و آنرادرلانه ی مرغیگذاشت.عقاب بابقیه ی جوجه ها ازتخم بیرون آمد و باآنها بزرگ شد.درتمام زندگیش،او همان کارهایی را انجام داد که مرغها می کردند؛برای پیدا کردن کرمها و حشرات،زمین را میکند و قد قد می‌کرد و گاهیهم با دست و پا زدن بسیار،کمیدر هوا پرواز می کرد.
سالها گذشت و عقلب پیر شد.
روزی پرنده با عظمتی را بالای سرش بر فراز آسمان ابری دید.او با شکوه تمام،با یک حرکت ناچیزبالهای طلاییش،برخلاف جهت وزش باد های شدید پروازمی کرد. عقاب پیربهت زده نگاهش کرد و پرسید:«این کیست»همسایه اش پاسخ داد:«این عقاب است_سلطان پرندگان.او متعلق به آسمان است و ما زمینی هستیم.» عقاب مثل مرغ زندگی کرد و مثل مرغ مرد. زیرا فکر می کرد مرغ است. [1]

پی نوشت :
[1] . نرم افزار نیش ها و نوش ها، سایت اسک دین دات کام.

هو

اخلاق پیامبر(ص) در مجالس و محافل  

حضرت رسول(ص) در هیچ مجلسی نمی‌نشست و برنمی‌خاست مگر با یاد خدا و در مجالس جای مخصوصی برای خود انتخاب نمی کرد و مخصوصا از این کار نهی می‌فرمود و وقتی به جمعیتی می‌پیوست هرجا که خالی بود می‌نشست و اصحاب را نیز دستور می‌داد اینچنین باشند و حق هر یک از اهل مجلس را اداء می‌کرد و کسی از آنان احساس نمی‌کرد که دیگری پیش آن حضرت محترم‌تر از خود اوست و با هرکس آن حضرت می‌نشست به قدری تا خود آن شخص برخیزد، هر کسی حاجتی از او طلب می‌کرد یا به حاجت خود می‌رسید و یا با بیان شیرین آن حضرت قانع می‌شد. خلقش به قدری نرم بود که مردم او را برای خود پدری مهربان می‌دانستند و همه نزد او در حق، مساوی بودند مجلس او مجلس حلم و حیا و صداقت و امانت بود، در آن آوازها بلند نمی‌شد و حرمت مردم هتک نمی‌شد و اگر از کسی لغزش سر می‌زد، جای دیگر گفته نمی‌شد، اهل مجلس همه باهم عادلانه رفتار می‌کردند و رفتارشان با یکدیگر چون دوستی با پرهیزگاران بود و به هم متواضع و فروتن بودند، بزرگسالان را احترام می‌کردند و به کوچک‌ترها مهربان بودند و محتاجان را بر خود مقدم می‌داشتند و غریبان را نگهداری می‌نمودند. (1 )

ــــــــــــــــــــــــــــــ

1- معانی الاخبار، ج1، ص82

به نقل از روزنامه کیهان 22/10/92

هو

عوامل فردی کاهش رزق و روزی (پرسش و پاسخ) 

بر اساس آموزه‌های وحیانی چه عواملی در عرصه فردی موجبات فقر و کاهش رزق و روزی انسان را فراهم می‌آورد؟

 پرسش:

بر اساس آموزه‌های وحیانی چه عواملی در عرصه فردی موجبات فقر و کاهش رزق و روزی انسان را فراهم می‌آورد؟

پاسخ:

در بخش نخست پاسخ به این سوال به عواملی همچون بیکاری و تنبلی و بی‌برنامگی در امر معاش پرداختیم. اینک در ادامه دنباله مطلب را پی می‌گیریم.

3- توکل بر غیر خدا

در معرفت توحیدی رزق و روزی همه مخلوقات به دست خالق رازق است. بنابراین کسانی که رزق خود را از سرچشمه و مبدا رزق جویا شوند به آن می‌رسند، اما کسانی که رزق خود را در نزد مخلوقات بجویند، به جای آب به سراب می‌رسند و گمشده خود را پیدا نخواهند کرد. از همین رو، توکل بر خدا موجب افزایش رزق و روزی و توکل بر خلق خدا، موجب کاهش روزی خواهد شد.

علی(ع) در این زمینه به نقل از پیامبر گرامی اسلام(ص) می‌فرمایند:

«خداوند عز و جل می‌فرماید: هر کس که نه بر من، بلکه بر بنده مخلوق من تکیه کند اسباب آسمان‌ها و زمین را برای او قطع می‌کنم. پس اگر از من چیزی بخواهد به او نمی‌بخشم و اگر مرا بخواند، پاسخش نمی‌دهم، و هر کس که نه بر بنده من، بلکه بر خود من تکیه کند، آسمان‌ها و زمین را پشتوانه رزق او قرار می‌دهم، پس اگر مرا بخواند پاسخش می‌دهم و اگر از من چیزی بخواهد، به او عطا می‌کنم و اگر از من پوزش بخواهد، او را درگذرم. (اعلام الدین فی صفات المومنین، ص 213) از این جهت اگر کسی در انجام کارهایش بر خدا توکل کند، علل و اسباب کارهای او را فراهم می‌کند، اما اگر کسی به جای خالق اسباب، به خود اسباب به نحو استقلالی چنگ زند، از کارآیی کامل اسباب و وسایل نیز محروم خواهد شد. دعا یا درخواست از خداوند، کلید خزائن رحمت الهی است که با آن می‌توان گنجینه‌های نعمت خداوند را گشود، و از مواهب آن برخوردار شد، در نقطه مقابل، خواهش و درخواست از مردم، موجب بسته ماندن گنجینه‌های رحمت بر روی انسان و برخوردار نشدن او از نعمات خداوند است. کسی که درهای رحمت را با دعا نگشاید، تنگدستی و رنج روزگار او را به کوبیدن درهای خلق خدا و خواهش و التماس از این و آن وا می‌دارد. این گفتار پیامبر گرامی اسلام(ص) است که فرمود: «من فتح علی نفسه باباً من المسئله، فتح‌الله علیه باباً من الفقر» کسی که بر روی خود در خواهش از مردم را بگشاید، خداوند بر روی او، دری از فقر خواهد گشود. (بحار‌الانوار، ج 103، ص 20)

همچنین امام صادق(ع) در این زمینه می‌فرمایند»‌«من لم یسال‌ الله من فضله افتقر» هر کس از فضل الهی برای برون‌رفت از مشکلات اقتصادی خود طلب نکند فقیر خواهد شد. (همان، ج 76، ص 316)

به نقل از روزنامه کیهان 22/10/92